Pierwotną późnogotycką twierdzę wybudował w latach 1520-1530 dziedzic Petr z Žerotína. Královské państwo kupił w roku 1583 na zasadzie dzierżawy wieczystej wykształcony styrski szlachcic Ferdinand Hoffmann z Grünbüchlu, marszałek dworu, dworzanin, osobisty przyjaciel Rudolfa II i bratanek ostatnich Rožmberků Viléma i Petra Voka. W roku 1586 rozpoczęto prace budowlane i twierdza została przekształcona w wygodny zamek renesansowy. Kiedy Ferdinand opuścił praski dwór cesarski po luterańskich rozruchach, Janovice stały się jego azylem. Doskonały finansista i znawca problemów górniczych wybudował w państwie hutę w pobliżu styrskiej dziedziny, co dało impuls do rozwoju i modernizacji przemysłu metali żelaznych w całym naszym regionie. W roku 1656-1658 przybyła w zamku kaplica w kształcie rondla, a w roku 1663, krótko przed śmiercią Volfganga Bedřicha, przebudowywał zamek architekt Alessandro Canneval w duchu wczesnego baroku. Po okresie dietrichštejském państwo przeszło w roku 1721, jako wiano owdowiałej Marie Arnoštky z Gallasu, na własność jilemnických hrabiów Harrachů, a zamek został dodatkową siedzibą tego czeskiego rodu. Ferdinand Bonaventura dokonał w latach 1763-1765 zasadniczej przebudowy zamku za pomocą znanego mistrza Gottfrieda Weissera w stylu późnego baroku. Jego dziełem jest część południowa oraz część wschodniego skrzydła o kształcie rozwartej litery L. W ten sposób powstała oryginalna, wystawna i bardzo pojemna budowla. W roku 1764 zaczął bić zegar zamkowy a w 1766 zakończono dobudowywanie browaru. Dzisiejszy kształt zamek uzyskał w latach 1827-50. W XIX i XX wieku przeprowadzono wewnętrzne modernizacje i przebudowy, ostatnia miała miejsce w roku 1901. Zamek stał się stałą siedzibą Harrachů w drugiej połowie XIX wieku za czasów Karla Alfréda. Ta gałąź wymarła w 1937 na ostatnim znawcy rolnictwa i filantropie Františku Arnošte. Ostatnim właścicielem była jego córka Anna Marie, żona węgierskiego dyplomaty Františka Zikmunda Rosty - Forgache z Barkocz. Najcięższe chwile nastąpiły po roku 1945. Prześladowana rodzina została pozbawiona majątku, część ruchomego wyposażenia została wywieziona na Węgry, po części umieszczono ją na zamku Liběchov, a większość uległa zniszczeniu lub została rozkradziona. Pewna poprawa nastąpiła po sprowadzeniu archiwum województwa Ołomunieckiego w roku 1949. Później sprowadzono więcej zespołów akt. W roku 2002 archiwum zostało zdeponowane w Opawie i Ołomuńcu. Zamek jest pusty i nosi ślady bezwzględnego postępowania. Jest jednak suchy i bez nieodwracalnych uszkodzeń. Ze względu na już poniesione koszty jego renowacja nie stwarza dużych problemów.
