Istnienie pierwotnego, średniowiecznego kościoła jest wzmiankowane już w 1351 roku. Dzisiejszy wygląd kościoła jest wynikiem późniejszych przebudowań. Pierwsza przebudowa przebiegała w końcu XVI wieku z inicjatywy pastora protestanckiego. W czasach kontrreformacji morawicki kościół został znowu przebudowany w stylu klasycystycznym, ponieważ w czerwcu 1794 roku został siedmiokrotnie uderzony przez pioruny, które poczyniły wiele szkód. Do renowacji w dużej mierze przyczynił się Zakon Krzyżacki. Współczesny kościół zachował główną graniastą wieżę oraz prezbiterium z zakrystią, służącą teraz jako boczna kaplica. Pomiędzy tymi starymi częściami została wybudowana nowa nawa. W północnej części kościoła na ośmiu filarach znajduje się chór z klasycystycznymi organami. Prezbiterium ozdobione jest iluzjonistycznym (na ścianie namalowanym) ołtarzem przedstawiającym św. Jakuba Starszego pędzla Johanna Franze Greipela z okresu przed 1798 rokiem. Wnętrze świątyni zdobią ołtarzowe obrazy i figury świętych. Do innych zabytkowych pamiątek Dolnej Morawicy należą rzeźby znajdujące się na cmentarzu przy kościele i kilka figur: rzeźba z piaskowca przedstawiająca św. Jana Nepomucena z roku 1751 oraz obelisk przedstawiający Najświętszą Trójcę z 1752 roku.
