Późnobarokowa budowla wacławowskiego kościoła wzniesiona została w połowie XVIII wieku na miejscu zburzonego gotyckiego kościoła z końca XIV wieku (prawdopodobnie pod wezwaniem świętego Jerzego). Istnienie wcześniejszego kościoła wzmiankowane było dopiero w XVI wieku, gdy używali go protestanccy wierzący. Katolicki proboszcz objął parafię w roku 1627, czyli po bitwie na Białej Górze. Pierwotny kościół prawdopodobnie miał prostokątną nawę z wieżą po zachodniej stronie i kwadratowym prezbiterium oraz był otoczony palisadą. Fragmenty portalu tego pierwotnego kościoła są włączone w cokół barokowej figury św. Jana Nepomucena, stojącej w pobliżu potoku. Należy ona do najcenniejszych pamiątek kultury Wacławowa.
Budowę nowego kościoła w późnobarokowym stylu zaczęto rozważać już w 1736 roku. Niecałe dwadzieścia lat później stary kościół został zburzony a na jego miejscu powstał nowy kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryji Panny. Nowy kościół powstał w latach 1754-1755. Fasada jednonawowej budowli z półokrągłym prezbiterium i graniastą wieżą pochodzi z pracowni krnowskiego architekta Georga Friedricha Ganse. W kościelnym wystroju dominują bogato rzeźbione ołtarze pokryte białą farbą i typowymi złoceniami.
